Yazıt Protokolü Detaylı Açıklaması: Çok Zincirli Uygulama Prensibi ve Varlık Koruma Rehberi

Son günlerde, önde gelen ticaret platformları peş peşe yazıt pazarını tanıttı ve çok sayıda yazıt protokolünü desteklemeye başladı, bu da piyasada geniş bir ilgi uyandırdı. Ancak, yazıt protokolünün karmaşıklığı ve yeniliği birçok güvenlik açığını da beraberinde getirdi, bu da kullanıcı varlıklarının güvenliğini tehdit etmekte ve ekosistemin sağlıklı gelişimini etkilemektedir. Bu makalede, önde gelen yazıt protokollerinin incelenmesi yapılacak, kullanıcılara bunların kullanım amaçları, gerçekleştiriliş şekilleri ve varlık koruma noktaları hakkında bilgi verilecektir.

yazıt genel bakış

Yazıt, blok zinciri özellikleri sayesinde zincir üzerinde belirli ve anlamlı bilgilerin kalıcı olarak kaydedilmesidir. Bu bilgiler kaydedildikten sonra değiştirilmesi zor hale gelir, basit metinler, karmaşık kodlar, görüntüler gibi çeşitli türleri içerebilir ve böylece dijital varlık işlevselliği sağlanır.

Yazıt ekosistem durumu

BRC-20 gibi Bitcoin ana zincir yazıtları ortaya çıktığından beri, yazıt ekosistemi hızla gelişti. Şu anda ana akım ana zincirler yazıt çevresine katıldı, örneğin ETH'nin Ethscription protokolü, BTC'nin ARC-20 protokolü, BSC'nin BSC-20 protokolü, Polygon'un PRC-20 protokolü gibi. Bu protokoller, kendi ana zincirlerinde yazıtların dağıtımını desteklemeyi amaçlamaktadır.

Ana Akım Yazıt Protokolü Detayları

1. BRC-20

BRC-20, Bitcoin'in UTXO modeline ve Ordinals protokolüne dayanmaktadır. Ordinals, her satoshiye benzersiz bir numara atar ve çeşitli verilerin yazılmasını destekler. BRC-20 ise, satoshilerin içine standart JSON formatında metin verisi yazarak token defteri oluşturur.

Ana işlemler şunlardır:

• deploy: token dağıtımı
• mint: token yazımı
• transfer: token transfer

Token transfer, bakiyenin değişimini sağlamak için yazıtı hedef adrese göndermek suretiyle gerçekleştirilir.

2. ARC-20

ARC-20 aynı zamanda Bitcoin UTXO'suna dayanmaktadır, ancak BRC-20'den farklı olarak, UTXO'daki satoshi sayısını token sayısını belirtmek için kullanır, kural 1 satoshi = 1 ARC-20 token.

Ana adımlar:

• Dağıtım: Token bilgilerini doldurun
• Mintleme: Token adını girin, UTXO akıllı sayısı mintleme miktarıdır.
• Aktarma: Sahip olunan tokenlerin UTXO'sunu doğrudan aktarma

ARC-20 bakiyesini sorgulamak için yalnızca o tokenin UTXO'sunu tutan satoshi sayısını okumanız yeterlidir.

3. Ethscription

Ethscription, Ethereum işlemlerinin calldata veri bloklarını kullanarak, standart verileri ekleyerek normal ETH transferlerinde yazıt işlevini gerçekleştirir.

Ethscription oluşturma:

1. İçeriği ( gibi görüntü )'yi Base64 kodlu URI'ye dönüştür.
2. URI'yi 16'lık sistemdeki dizeye çevirin
3. Normal transfer gönderin, calldata içinde bu 16'lık diziyi doldurun.

Ethscription Aktarma: Normal transfer gönder, calldata'ya bu Ethscription'ı oluşturan işlem hash'ini doldur.

4. EVM zinciri yazıt

BSC, Ethereum, Polygon gibi EVM zincirleri benzer yöntemler kullanarak, calldata ile sabit formatta verileri depolar.

BSC örneği olarak:

• Mintleme: Normal transfer gönderme, calldata standart formatta metin olarak doldurulmalıdır, örneğin data:,{"p":"bsc-20","op":"mint","tick":"bnbs","amt":"1000"}
• Transfer: Normal transfer gönder, calldata o tokenin yaratıldığı işlem hash'ini doldurun.

Farklı EVM zincirleri veya protokoller arasında küçük farklılıklar olabilir, ancak temel prensipler aynıdır.

Güvenlik İpuçları

1. Katıldığınız yazıt protokolünün gerçekleştirme ilkesini tam olarak anlayın.
2. BTC yazıt ( BRC-20, ARC-20) UTXO'ya dayandığı için, normal BTC transferleri yazıtın yanlış transfer edilmesine veya yok olmasına neden olabilir.
3. EVM zincir yazıtları genellikle calldata'ya dayanır, normal transfer ile yazıt işlemini ayırt etmeye dikkat edin.
4. Güvenilir platformlar ve araçlar kullanarak yazıt işlemleri yapmak
5. Önemli yazıt verilerini düzenli olarak yedekleyin
6. Şüpheli bağlantılara ve doğrulanmamış yazıt projelerine dikkat edin

Sonuç olarak, yazıt protokolü blok zinciri özelliklerini kullanarak standartlaştırılmış bilgileri depolar ve çevrimdışı sunucular aracılığıyla tanımlayıp gösterir. Akıllı sözleşmelere ihtiyaç olmaması kullanıcı maliyetlerini düşürse de, bu aynı zamanda işlem karmaşıklığını artırır. Kullanıcıların protokol detaylarını tam olarak anlaması ve dikkatli bir şekilde işlem yapması gerekir, aksi takdirde varlık kaybı riski vardır.