Faiz Oranı oyunundan mali baskıya, Federal Rezerv (FED) bağımsızlığı zorluklarla karşı karşıya

Bir zamanlar, Federal Rezerv (FED) başkanları, politikacıların sorumsuz harcama alışkanlıklarını özgürce eleştirebiliyordu; bu, özlemle anılan bir dönemdi.

Örneğin, 1990 yılında Alan Greenspan Kongre'ye faiz oranlarını düşüreceğini söyledi, ancak bunun için Kongre'nin bütçe açığını azaltması gerektiğini belirtti. 1985'te Paul Volcker, Federal Rezerv'in "istikrar" sağladığı para politikasının, Kongre'nin federal bütçe açığından yaklaşık 50 milyar dolar kesinti yapmasına bağlı olduğunu belirtti. Bu iki durumda da, Federal Rezerv başkanları Kongre ve Beyaz Saray'a durgunluk riski konusunda dolaylı bir tehditte bulundular: Şu anda iyi bir ekonomiye sahipsiniz, eğer bir şey olursa bu çok yazık olur.

Ancak şimdi durum tam tersine döndü, ABD Başkanı Trump, Federal Rezerv (FED) ile ilgili faiz oranı konusunu eleştiriyor. Son birkaç hafta içinde Trump, federal fon faizinin "en az 3 puan yüksek" olduğunu belirtti ve "enflasyon yok" diyerek, Federal Rezerv (FED) Başkanı Jerome Powell'ı "Geç kaldı Powell" diye alay etti. Bu aynı zamanda bir baskı biçimidir: İyi bir merkez bankası bağımsızlığınız var...

Trump, ilk döneminde de faiz oranlarını düşürmek için lobi yaptı. Neredeyse tüm modern Amerikan başkanları gibi, Federal Rezerv'in ekonomiyi canlandırmasını istedi. Ancak bu sefer, bu çok daha fazlasıydı: Trump, Federal Rezerv'in açık bütçeyi finanse etmesini istedi.

Trump ve Powell arasındaki çatışma, yüzeyde mevcut faiz oranlarıyla ilgili (Federal Açık Piyasa Komitesi bugün faiz oranlarını sabit tutuyor, bu muhtemelen başkanı memnun etmeyecek). Ancak başkan sürekli olarak "mali egemenlik" ile tehdit ediyor - yani para politikasının hükümet harcama taleplerine tabi olduğu durum.

"Faiz oranımız şimdi olduğundan üç puan daha düşük olmalı, bu da ülkeye her yıl 1 trilyon dolar tasarruf ettirir," başkan son zamanlarda sosyal medyada ikonik rahat büyük harf tarzıyla yazdı.

Bu tür açıklamaları tekrar tekrar yaparak, Bay Trump tarih yarattı ve mali liderliği açıkça talep eden ilk Amerikan başkanı oldu. Ancak bu olasılığı kabul eden ilk kişi kesinlikle o değildir.

Volcker ve Greenspan, faiz oranlarını artırma tehdidi ile Kongre'yi tehdit ettiklerinde, bu genellikle gizli olan para politikası ve maliye politikası arasındaki bağlantıyı gün yüzüne çıkardı. Bu onlara işe yaradı: İki Federal Rezerv (FED) başkanı da ekonomik durgunluk tehdidini başarılı bir şekilde kullanarak Kongre'yi bütçe açığı sorununu çözmeye zorladı, bu umut verici bir örnek oluşturdu.

Ama bu stratejinin bu sefer işe yaraması pek olası görünmüyor. Başkan Powell sık sık artan açığın riskleri konusunda uyarıyor ve hatta daha yüksek açığın daha yüksek uzun vadeli faiz oranları anlamına gelebileceğini açıklıyor. Ancak onun Volcker ve Greenspan gibi net tehditler savuracağını hayal etmek zor; belki de kendisinin belirgin bir zayıf pazarlık pozisyonunda olduğunu bildiği içindir.

1980'lerde, faiz oranlarının artırılmasının en çok endişe veren etkisi durgunluktu, Federal Rezerv (FED) bu riski almaya istekliydi, böylece Kongre'nin savurgan harcama alışkanlıklarını değiştirmesini sağladı. O zamanlar, yasama organı sürekli artan savunma bütçesi ve duraklayan ekonomi ile karşı karşıyaydı, her ikisi de kontrol edilebilir görünüyordu. Federal borcun GSYİH içindeki oranı yalnızca %35'ti ve bu da yönetilebilir görünüyordu.

Şu anda, federal borç GSYİH'nın %120'sini oluşturuyor ve Amerika'nın faiz ödemeleri için harcadığı miktar, savunma harcamalarını bile aşıyor. Bu, Federal Rezerv'i zor bir duruma sokuyor: Faiz oranlarını artırarak hükümetin mali sorunlarını "iyileştirmek" istiyor, ancak hükümetin borç yükü o kadar büyük ki faiz artırımı "zehir" haline gelebilir ve mali sorunları daha da kötüleştirebilir.

Elbette, Federal Rezerv (FED) bir risk alabilir. Ancak faiz oranının artması açığın daha da büyümesine neden olursa, önce kim göz kırpacak: Federal Rezerv (FED) mi yoksa Beyaz Saray mı?

Cevaplamadan önce, şu anda federal harcamaların %73'ünün zorunlu harcama olduğunu ve 1980'lerde bunun sadece %45 olduğunu düşünün. Eğer Federal Rezerv'in bir bütçe açığı meselesi üzerinde bir çatışmada galip geleceğine inanıyorsanız, bu, Kongre'nin sosyal güvenlik ve sağlık sigortası gibi zorunlu harcamaları büyük ölçüde azaltmaya istekli olduğu anlamına gelir. Bu, ne diyelim, inanılmaz görünüyor.

Özellikle şimdi, ülkenin giderek artan borç durumu karşısında tamamen kayıtsız kalan böyle bir başkan var. Bu, 1990'larda aşırı borçlu bir emlak geliştiricisi olarak yaşadığı deneyimden kaynaklanıyor olabilir.

"Bence bu banka sorunu, benim sorunum değil," Trump daha sonra borcunu ödeyememesi hakkında yazdı, "Beni ne ilgilendiriyor? Bir bankaya bile söyledim, sana söyledim, bana para vermemelisin, o lanet olası anlaşmanın asla işe yaramayacağını söyledim."

Şu anda, başkan olarak, Trump Powell'a faiz oranlarının daha düşük olması gerektiğini söylediğinde, gerçekten demek istediği şey, hazine bonolarının Federal Rezerv (FED) sorunu olduğu ve onun sorunu olmadığıdır. Yanılmadı.

"Borç faiz ödemeleri yükseldiğinde ve mali fazla siyasi olarak mümkün olmadığında," eski ABD Hazine Bakanlığı ekonomisti David Beckworth yazdı, "bir fedakarlık yapılması gerekecek. Bu fedakarlık daha fazla borç, daha fazla para yaratma veya her ikisi olacaktır."

Evet, Federal Rezerv (FED) Kongre'ye daha yüksek faiz oranlarıyla tehdit ederek Volcker/Greenspan'ın eski taktiklerini yeniden uygulayabilir. Ancak Powell muhtemelen biliyor ki, eğer gerçekten bunu yaparsa, bu sadece nihayetinde Federal Rezerv'in çözmesi gereken bir sorunu daha da kötüleştirir - ve sorunları çözmek zorunda kalma zamanını hızlandırır.

"Eğer borç seviyesi çok yüksekse ve sürekli artıyorsa," Bekworth açıkladı, "Federal Rezerv'in görevi, faiz oranlarını düşürmek veya borçların para haline getirilmesi gibi taleplere boyun eğmek haline geliyor." O, bunun Federal Rezerv'in gerçek varoluş tehdidi olduğunu, Trump'ın değil: "Merkez bankası mali taleplere boyun eğmek zorunda kaldığında, ekonomik bağımsızlığını kaybeder."

Beckworth hâlâ umutlu ve bunun olmayabileceğini düşünüyor. Belki de gerçekten olmayacak. Enflasyonun ne kadar istenmeyen bir şey olduğunu gördük, bu yüzden bir tur daha enflasyon gelirse, seçmenler yasama organını açığı çözmeye zorlayabilir.

Ama onu çaresiz kılan şey, Trump'ın faiz oranlarını düşürme talebine odaklanmanın dikkatleri dağıtmak olduğu: "Gördüğümüz şey, Trump'ın kendisiyle ilgili olmaktansa, giderek artan ve kaçınılmaz mali taleplerin Federal Rezerv (FED) üzerinde baskı kurmasıyla ilgili."

Trump, bu talepleri açıkça dile getiren ilk kişi, muhtemelen ABD hükümetinin mevcut mali politikasının sürdürülemez olduğunu bildiği için. Ancak herkes bunun farkında, hatta hükümetin kendisi bile.

Şimdi tek sorun şu: Bunu kim halledecek?